Groot

De gemiddelde japanner is 1 meter 70. Ik ben 1 meter 90.

In mijn eerste week dat ik in Tokio was, heb ik 3 keer mijn hoofd gestoten in de metro, twee keer in de douche, en slaap ik standaard met mijn voeten over de rand van het bed.

Na een tijdje wordt het tweede natuur om het hoofd naar beneden te laten zakken zodra je door een deur moet. Zeker in de metro heeft dit als bijeffect dat iedereen om je heen denkt dat je constant aan het buigen bent.

Douchen is al een avontuur op zich. Mijn kamer heeft een aparte sanitaire cabine, waar zowel douche, toilet, als wastafel in geïntegreerd zitten. Alles van plastic natuurlijk. Al stommelend en botsend heb ik mijn sanitaire ochtend en avond routine.

Door mijn lengte sta ik letterlijk met mijn kruin tegen het plafond van de douchecabine aan. Dit is niet zo prettig, dus zal ik wel door de knieën moeten. Dit heeft als voordeel dat ik weer beter onder de douchekop gepositioneerd sta, die natuurlijk niet hoger komt dan 1 meter 70.

Ik kan natuurlijk nog altijd in het bad, maar relaxen terwijl je knieën tegen je kin aanzitten is ook niet echt mogelijk.

Als ik mijn tanden aan het poetsen ben, en ik buig voorover over wastafel, knal ik met mijn hoofd tegen de wand aan.

Als ik op het toilet zit, dan zitten mijn knieën tegen de andere muur.

Mijn uiteindelijke doel is om een keer zonder blauwe plekken uit de cabine te komen.

 

Tafeltjes in een koffieshop zorgen ook al voor avonturen op zich. Langzaam manoeuvrerend met een dienblad vol kopjes koffie is het een overwinning als je zonder stoten, morsen of vallen je eindbestemming hebt bereikt; een mini-tafeltje met een mini-stoeltje. De volgende uitdaging is dan om je lange Westerse benen onder een tafeltje te zien te proppen. Natuurlijk lukt het je dan niet om dit te doen zonder dat je knie tegen het tafeltje van de buurman stoot. En natuurlijk ben je dan net die “Het spijt mij” zin in het Japans vergeten. En dan realiseer je je dat je in het niet-roken gedeelte zit, terwijl je net zin had in een sigaret, zodat je weer op moet staan, enzovoorts.

Met deze lengte is kleding kopen praktisch onmogelijk. Hoewel UNIQLO en ZARA wel eens grote maten hebben hangen, blijft het zoeken. ZARA heeft bijvoorbeeld het standaard assortiment; het probleem is echter dat ze de grote maten (L en XL) in Europa houden. Soms kom je nog echter wel iets tegen dat je zou kunnen passen, maar het blijft een zoektocht. En naar schoenen kijk ik niet eens; maat 45 bestaat hier alleen in sprookjesverhalen.

Mijn nieuwe mantra: denk klein, blijf beheerst, en denk na over elke beweging die je maakt.